Profesor Władysław Szafer, polski uczony światowej sławy, całe swoje długie i pracowite życie poświęcił ochronie przyrody. Był w Polsce jednym z jej pionierów, organizatorem i wieloletnim kierownikiem wszelkiej działalności podejmowanej w ochronie przyrody ojczystej, niezmordowanym krzewicielem tej idei i zarazem wytrwałym jej bojownikiem.
Urodził się 23 lipca 1886 roku w Sosnowcu, jego miastem rodzinnym, był jednak Mielec, tam spędził lata dziecięce i zaczął uczęszczać do szkoły. Po ukończeniu I Gimnazjum Klasycznego im. Konarskiego w Rzeszowie podjął studia u prof. Mariana Raciborskiego jednocześnie zostając jego asystentem. W 1910 roku uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych. W latach 1910-1912 Szafer odbył studia uzupełniające w Wiedniu i Monachium, po czym podjął pracę jako nauczyciel botaniki leśnej na Uniwersytecie Lwowskim.
Podczas I wojny światowej Władysław Szafer zaciągnął się jako ochotnik do Legionu Wschodniego pod dowództwo Józefa Hallera. Po rozwiązaniu tej jednostki wojskowej władze austriackie skierowały go na przeszkolenie w dziedzinie bakteriologii do Krakowa. W charakterze bakteriologa pracował później w Łagiewnikach, Tarnowie, Kielcach i Lublinie. Latem 1917 roku prof. Szafer, zwolniony z dalszej pracy w wojsku opuścił Lublin, ponieważ władze Uniwersytetu Jagiellońskiego zaproponowały mu objęcie katedry botaniki po zmarłym prof. Raciborskim. Jednocześnie powołano go na stanowisko dyrektora Instytutu Botanicznego a także Ogrodu Botanicznego w Krakowie.
Zaraz po objęciu nowego stanowiska wyjechał z Krakowa, aby założyć w Warszawie ogród roślin leczniczych przy Uniwersytecie Warszawskim. Wtedy też nawiązał kontakt z czołowymi działaczami Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. W gronie tym powstała myśl utworzenia w odradzającej się Polsce organizacji państwowej do spraw ochrony przyrody. 27.12.1919 roku pierwszy minister oświaty Ksawery Prauss powołał Tymczasową Komisję Ochrony Przyrody, której prezesem został Władysław Szafer. W roku 1920 Władysław Szafer był inicjatorem wydawania w Polsce pierwszego czasopisma przyrodniczego drukującego artykuły o tematyce ochrony przyrody i środowiska, była to "Ochrona przyrody". Profesor Szafer był również współtwórcą LOP, która ostatecznie podjęła prawne działanie od 9 stycznia 1928 roku.
W latach 1936-1938 profesor był rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Podczas okupacji, w latach 1941-1945, kierował Tajnym Uniwersytetem Jagiellońskim, który mieścił się w jego mieszkaniu. Z jego też inicjatywy 31 marca 1945 roku ponownie podjęła działanie LOP, zawieszona z chwilą wybuchu wojny. Od 1947 roku aż do 1960 roku Władysław Szafer kierował powołanym z jego inicjatywy Zakładem Ochronnym Przyrody PAN - pierwszą w Polsce tego typu placówką naukową i jedną z pierwszych w świecie. Dzięki niemu również w 1947 roku powstał pierwszy w Polsce park narodowy - był to Białowieski Park Narodowy.
Z około 700 prac opublikowanych przez profesora 437 pozycji dotyczy zagadnień związanych z ochroną przyrody. Najważniejsze dla nauki polskiej jego prace to: "Epoka lodowa", "U progu Sahary", "Yellowstone-kraj gorących źródeł i niedźwiedzi", "Życie kwiatów", "Z teki przyrodnika", "Kwiaty i zwierzęta". W 1958 roku za zasługi położone dla rozwoju ochrony przyrody w Polsce i na świecie, prof. Szafer został wyróżniony honorowym członkostwem międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i jej Zasobów. Innym dowodem uznania było umieszczenie w 1979 roku przez Światowy Fundusz na Rzecz Dzikich Zwierząt nazwiska profesora na honorowej liście zasłużonych na polu międzynarodowej ochrony przyrody.
W 1969 roku ciężka choroba przykuła go do łóżka, mimo jednak ogromnych cierpień pracował nadal, aż do ostatniego tchnienia. Pisał, a potem w miarę utraty sił dyktował sekretarce wspomnienia z różnych okresów swego życia. Zmarł 16 listopada 1970 roku. Jego pogrzeb zgromadził tłumy ludzi, którzy tysiącami najpiękniejszych kwiatów pokryli jego grób.
Imię profesora Szafera jest bliskie wszystkim Polakom, którym droga jest ojczysta przyroda, nic więcej dziwnego, że został w 1984 roku w ogólnoszkolnym plebiscycie wybrany na patrona Zespołu Szkół Zawodowych nr 7. Od roku 2006 pełna nazwa szkoły brzmi Zespół Szkół Architektury Krajobrazu i Handlowo-Usługowych im. Władysława Szafera w Gdańsku.
